Bir Bardak Demli Çay

Çay severim sevmesine ama tiryaki sınıfına da sokamam kendimi. Çay içmeyince başının tuttuğunu iddia eden valide sultanın aksine bir ince belli bardak dahi içmeden nihayetlendirdiğim günler çoktur ne de olsa. Ancak güzel demlenmiş bir çayı da başka hiç bir sıcak içeceğe değişmem. Sapanca’da farklı farklı yerlerde içtiğim güzel çayların ardından farkettim ki dışarıda yiyip içtiğim her türlü mekanı öncelikle gelen çayın kalitesine göre değerlendiriyorum. Çay güzel geldi mi aklımda kalan ne pastanede yediğim böreğin ne de lokantada yediğim yemeğin tadı oluyor. Bir tek güzel demlenmiş bir çay orayı benim için vazgeçilmezlerden biri haline getirebiliyor. Aksine kötü bir çay benim için o mekanın tüm albenisini bir anda söndürebiliyor.

Çok kolay gibi görünür ama iyi bir çay demlemek özen ister. Kullanılan çay ve suyun kalitesi, miktarı, demleme ve kaynatma süreleri bir çayı vezir de edebilir rezil de. Kimi yerde küçücük bir ayrıntı, kimi yerde sıradan bir ikram olarak görülen çay belki tam da bu yüzden benim için önem kazanıyor. Tüm bu özeni göstererek müşterisine güzel bir çay sunan mekan işine daha fazla saygı duyar, herşeyi güzel yapar gibi geliyor.

Belki de bütün bunlar çay sever birinin algıda seçicilik saçmalamalarından ibaret. Vedat Milor olsaydım çayla falan işim olmaz et-şarap çeşitliliği olurdu belki de kıstasım ve o zaman en sevdiğim yemek de simit-peynir-çay üçlüsü olmazdı kimbilir! Bu vesileyle nezdimde en büyük Türk mucidi simit saraylarının kurucusu yüce insanı alkışlıyor, güzel çay satanlarına bol bol kazançlar diliyorum. Yalnız tek bir ricam var kendilerinden İzmir gevreğinden uzak dursunlar ve gevreğimizi simite çevirmesinler.