Seçim

Dün Almanya'da genel seçimler yapıldı. Almanya fakir bir ülke olduğu için böyle sessiz sedasız, usulca yapıldı ve bitti her şey. Sokak lambalarına asılı bir kaç poster, bir kaç billboard, haftada bir semt pazarının girişinde kurulmuş bir kaç stand topu topu. Sağda solda denk gelmesen haberin bile olmayacak.

Dedim, ya fakir bu Almanlar, çok yazık. Böyle kuru kuru seçim nerde görülmüş. Nerde bizdeki o heybetli bayraklar, bangır bangır geçen seçim konvoyları, yüklü miting harcamaları, ufak tefek erzaktan başlayıp beyaz eşyaya uzanan cömert seçim yardımları. Peheeey. Pazar yerinde Ördeğe jelibon veren parti kıyısından köşesinden meclise girmiş, balon veren ise ana muhalefette yerini korumuş. Birinci gelen Angela Yengenin partisi birinciliği çoktan garantilemiş belli ki bir bonbonunu bile göremedik.

Zaten Korsan diye partisi olan bir ülkeden ne beklersin. Siyaset dediğin ciddi iştir, öyle zibidiliğin lüzumu yok. Hele sessiz, sedasız hiç olmaz. Esip gürleyeceksin, kodun mu oturtacaksın. Gelsinler hele balık tutmaya başlamadan önce işi ustasından öğrensinler.

Ya Alman seçmene ne demeli? "Kafası kıyak Başbagan istemezük" dememişler oyları üçüncü defa, hem de daha çok, tek eliyle Oktoberfest birasını kafasına dikebilen kahkülünü sevdiceğim Angela Yengeye vermişler. Hem garı, hem bira içiyo töbe töbee...

Oktoberfest demişken... O da geçtiğimiz cumartesi yani seçimden bir gün önce başladı. Etkisinin seçimlerden fazla olduğu da malum.

Özetle; Almanya seçimleri bitti darısı başımıza. Biranız soğuk, keyfiniz bol olsun.

Göçebe

Kırkına ramak kalmış şu ömrüm hiç bir şeyle değil taşınmakla geçti sevgili okur. Şu dünyaya geldim geleli yaşadığım iki ülke, beş güzide şehirde oturduğum evlerin sayısı on dört olmuş. Her yaz başı pılımızı pırtımızı toplayıp memlekete döndüğümüz sonbaharda aynı pılı pırtıyı tekrar geri getirdiğimiz beş yıllık yurt hayatını, orda burda yancı kaldığım zamanları ya da taşınma eylemine fiziksel olarak katılmakla birlikte içinde düzenli olarak yaşamadığım Valide Sultan'ın müstesna bir takım evlerini ise hiç hesaba katmıyorum.

Sanki biri "göç ya kulum" demiş kulağıma bir evden ötekine, bir şehirden diğerine dolanıp duruyorum. İşin ilginç yanı nasıl bir kanıksamaysa artık yarın "hadi taşınıyoruz" deseler "yine mi değil", "ne zaman" diyecek kadar da sıradan bir durum bu benim için. Kocasını bile lojistik sektöründen bulmuş insanım yahu ötesi mi var?

Yoktum buralarda epeydir. Hatta sözüm ona kapatıp da gittiydim, bir daha gelmeyecektim, olur da gelirsem geldiğim yer burası olmayacaktı. Yine bir taşınmanın eşiğindeydim. Bu sefer sınırları da aşacaktım. Bilinmeze yol alacaktım. Zaten Şaşkın Kova'nın Seyir Defteri görevini tamamlamıştı. Falandı filandı.

Geçen yıl, tam da Maya Takviminin sonu 21 Aralıkta başladı Ördek'le Almanya maceramız. Bu arada yeni evimize yerleştik, yeni şehrimizi ve çevresini keşfettik. Dokuz aya bir hastalık, iki Türkiye seyahati sığdırdık. Sonunda Eylül geldi, Ördek anaokuluna başladı. Her şeyi zihnime yazmaktan benim kafada yer kalmamıştı. Hazır ortam da artık müsaitti. "Göç başlasın ya kulum" dedi bir ses kulağıma. 

Oturdum bilgisayarın başına. Yeni bir alan adı alayım, her şeye sıfırdan başlayayım falan derken yapamadım. Burada yerleşmiştim, küçük kökler salmıştım, konum komşum vardı. Bura bari "constant"ım olaydı.

Sonuçta, canı sıkılan ev kadını modeli, ev olmadı bari yerine mobilyaların yerini değiştireyim dedim. Bir kaç dokunuş ve isim değişikliği ile Şaşkın Kova'nın Seyir Defteri gitti, Göçebe Günlük geldi.
Diyeceğim o ki ben yine buralardayım. Konu komşuyu çaya, kahveye beklerim :))