Bir Şaşkın Hikayesi

Bir Şaşkın hikayesi diye başladım söze
Lafı dolandırıp bağlayamadım bir yere
Ocakta var sulu köfte
Kelimeler gelse artık dile

Şaşkın Ozan yemeğin soğumasını beklerkene

Sıradaki yazı ADHD* ile 

mücadele eden tüm cengaverlere

***

Pandeminin yaman günleriydi kendisini Amazon Prime'da keşfettiğimde. Yurdum halkı yerlisini bile izlemişti de ben geriden geliyordum gene ama olsundu. Aile dinamikleri bu kadar mı güzel ve gerçekçi anlatılırdı? Günahları sevaplarıyla en kahraman babalar, ne yapsa yaranamayan çilekeş analar, ana babanın en iyisine de en kötüsüne de denk gelse günün sonunda nur topu gibi travmalara sahip olmayı başaran evlatlar, birbirini aynı anda hem sevip hem nefret eden kardeşler. Adı üstünde This Is Us, kıyısından köşesinden hepimizin hikayesiydi günün sonunda.

İlk dört sezonu bir çırpıda bitirip golü yine Amazon Prime'dan yedim. Beşinci sezonu geldi yok, altı geldi yok, final yaptı hala yok. Zaten topu topu üç beş tane içeriğin var Amazoncum yapma böyle şeyler diyorum, o da "o ka ekmeğe bu ka köfte Şaşkıncım, bu paraya bi kilo meyve alamazsın bu devirde" diyor. Kendisine hak veriyor, saygılarımı sunuyor, küresel güçlerce ahlakımı bozmak üzere görevlendirilmiş diğer platformda soluğu alıyorum. Lakin gökkuşağının altında hiç bi dizi de This Is Us'ımın yerini tutmuyor. 

Bir ara internetten şansımı denemeye kalktım. Aynı sahnede takılıp duran bölüm sonrası pes edip, elbet bir gün buluşacağız şarkısı eşliğinde ümitleri yine Amazon'a bağladım. Kim bilir ne kadar vakit, kaç dizi, ne kişisel dramalar ve de bir yaz ki fırtına gibi geçti sonrasında.

Geçenlerde bir süredir evimizin yeni gözdesi olan Disney Plus'ı kurcalarken bi de ne göreyim? Amazon beklete dursun eski dostum final sezonu dahil Disney'e gelmiş hoş gelmiş. Bir heves açtım, beşinci sezonda internetten izleyip de kaldığım bölümü buldum ve izlemeye başladım. Bölümü açarken aklımdaki internette bölümün yarısına kadar izlediğimdi, ama sanki tamamını da izlemişim duygusuyla bölümü tekrar izleyip bitirdim. Bu bölümü de izlemiş miydim ki diye diye beşinci sezonu tamamlayıp altıncı ve final sezonuna geçtim.

Bir pazar sabahıydı, gözümle birlikte tv'yi açtım ve izlemeye koyuldum. Bir bölüm izledim, duygular şelale. Bir ara verdim. Sonra tekrar açtım ama kaldığım bölümü unutmuşum. Alzaymer belasından muzdarip cefakar anamız son izlediğim bölümde trenin bir vagonunun adını bulmaya çalışıyor ama bi türlü bulduramıyor. Bölümlerden birinin adı da Tren. Şaşkın algoritması diyor ki tamam işte bak vagonun adını bulacak bi sonraki bölümde. Açtım bölümü izlemeye başladım. Alla allaa diyorum bölüm ilerledikçe; yönetmenim sen naaptın, tamam üç ileri iki geri anlatımınla kaç sezondur kurgu manyağı ettin bizi de, şimdi bunları anlatıyorsan, sezonun sonuna kadar ne anlatıcan. Bir sonraki bölümü izledim o gazla. Yönetmen yine bi takım spoylerler* veriyor ama normalde hiç yapmadığı şekilde. Nası yani diye diye izlerken ben, o bölüm de bitti. Bitmesiyle de "bu diziyi sevdiysen aha bi de bunu izle" diye öneri çıktı. Meğer sürü sepet spoyleri veren yönetmen değil benim şaşkınlığımmış. Oturup bi güzel son iki bölümü izleyip final yapmışım. E peki ben hangi bölümde kalmıştım ki aslında diye menüye döndüm. Aaaa daha üçüncü bölümdeymişim ya ben. Caaanım dizimin 18 bölümlük son sezonunu çatır çatır harcayıp, direkt finale bağlamışım. Açtım üçüncü bölümü seyrettim bu defa ama yine puzzle'da eksik parçalar var bende bazı sahnelerde. Olaya ancak dördüncü bölüm başında yer alan "önceki bölümlerde" sahnesinde ayılabildim. Zira bende öyle bir sahne hakkaten yoktu çünkü aslında ikinci bölümü de izlememiştim. İkinci bölüm, ardından dördüncü derken nihayet onbirinci bölüme gelebildim. Kısmetse bir kaç güne eksikleri tamamlar, belki bir paket mendil eşliğinde son iki bölümü de açar tekrar izlerim.

(Valide Sultan Özel Dip Not) Şaşkın Hanım ne diyor siz, anlamıyor ben... Bu ne ola ki dersen:

* ADHD: Ebeveyn dilinde "Hanım, olmadı bizim bu çocuk", tıp dilinde "Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB)" 

* Spoyler (aslı spoiler): Böyle bi filmde ya da dizide olacakları münasebetsiz birinin daha sen izlemeden anlatıp da tadını tuzunu kaçırması.

Klavyenin Akışına Ortaya Karışık Cümleler

Size bir Şaşkın hikayesi anlatsam ve sanki aradan beş koca ay hiç geçmemiş, daha dün buradaymışım gibi; kaldığımız yerden devam etsek?

Bir görünüp üç kaybolmak Şaşkın'ın alameti farikası olsa da dönüşün yükü üzerinde her daim ağır. Önce şöyle alengirli bir giriş yapsaydım, yok yok daha bu var anlatılacak, aman bunu da yazmalı derken bir kendini bilmezlik, türlü başlayamama hali. Sanki adı batasıca George R. R. Martin'sin be kadın; zilyonluk dizinin finali tutmadı diye yazar tıkanıklığı yaşayıp, bin dereden bin ayrı su getirip kitabın da sonunu getirmemek için direniyorsun! 

Epeyce bir zamandır her bir kelimenin enine boyuna, kırk kantardan geçerek tartıldığı metinler yazıp durmaktan ufak çaplı dumura uğramış zihnimin bir nebze boşalmaya, umarsızca klavyede akıp gitmeye ihtiyacı var halbuki. 

Başlamalı bir yerden, istim gelir mi arkadan? İşi düşünmeye bırakacak olursam gelmeyeceği kesin, öyle ise ha gayret Şaşkın, akışına devam...

Bir hikaye anlatsam diye girmiştim söze, uyku uyku diye haykıran göz kapaklarım kapanmadan anlatıversem ya size... Daha dün buradaymışım, hiç gitmemişim gibi bir de... Ya da şimdi uyusam ve bugünün işini bir kez daha yarına bıraksam.

Yalanım yok uyudum. Kahvaltıda fıstık ezmeli, marmelatlı kızarmış ekmeğim ve filtre kahvemle emektar McBook Air'ım karşısında, sanırsın Biricit Cons gazeteye makale yetiştiriyor. Halivudvari havayı tamamlamak üzere klavye ve kol üzerinde kedi de sahneyi mikemmel tamamlıyor. 

Tik tak, tik tak evden çıkma saati. Bu girişim de kaldı mı sana yarım. Kontrollü cümleler dünyasına haydi dön bakalım...

Devam edecek...