Daha Güzel Bir Gün

Bir dilek tuttuk küçük ördekle dün gece... Sabah oldu gerçekleşti... Sürpriz ki ne sürpriz. Küçük kankam elinde pastası çıktı geldi teyzemiz ve ananemizle birlikte. Meğer herkes bilirmiş de bir ben bilmezmişim bu sürpriz ziyareti. Hoş bilsem ne adı sürpriz olurdu ne de ardında kalan tadı bu kadar güzel. 

Biz öyle çok mutlu olduk ki şımardık bundan sonra hep bekliyoruz böyle küçük kaçamaklar. Tek bir kişi eksikti yoklamada. Seni de en kısa zamanda bekliyoruz dayıııııı. Yatağa cuppadanak atlamadan önce diyeceğim o ki "bir gün bu kadar mı güzel olabilirdi canım?"

Küçük Kankama Özel

Sevgili küçük kankam, Kar kış girince aramıza onbir yıldır ilk defa bir doğum gününde yanında olamadım. Sevgili kuzenin küçük ördekle uğraşmaktan da bu saat oldu ancak yazabiliyorum. Bu defa yanında olamasam da bil ki kalbim her zaman senin yanında. Yeni yaşın tekrar kutlu olsun. Bizim küçük ördekle bu doğum gününden senin adına dileğimiz mümkün olan en kısa zamanda görüşebilmemiz. Seni çok seviyorum ve çok öpüyorum. 

İmza: gugıl teyzen:)) Not: Baran kıskanmasın onu da öpüyorum :))

Güzel Bir Gün

Özel günleri güzel yapmak için çok da bir şey gerekmiyor. Sevdiceğinin elinden küçük bir pasta, gün boyu arayıp mesaj atıp tebrik eden dostlar, bir telefon uzaklıktaki ailenin şen sesleri ile güne uyanmak ve hepsinden öte bir küçücük çekirdecik ailenle birlikte kutlanan ilk yeni yaş olması yetiyor da artıyor o günü hem çok özel hem de çok güzel yapmaya. 

Çok mutluydum ben bugün, tarihe küçücük bir not düşmeden edemedim...

Özledim, Hem de Çok Özledim...

On yıl önce bugün usulca ayrıldı aramızdan, sonsuzluğa karıştı. O benim kahramanım, biricik babamdı... 

Kara kışın ilk karı o gece düşmüştü İstanbul’a. Oturmuş penceremin önüne, izlerken lapa lapa yağan karı hüzün var bugün gözlerimde. Ve kocaman bir özlem yüreğimde...

Fotoğrafta babam melekleriyle. Senelerden 76, aylardan Mart. Karaböcek henüz katılmamış aramıza. Yer İzmir Heykel ya da bizim taktığımız ismiyle Kuşlar.

Bahara Özlem

Dün gece başlayıp da bitiremediğim yazımda şunları demiştim:

"Kış geldi mi acaba demiştik en son ki gördük yine kandırmış meğer bizi. Kara, kışa bayıldığımdan değil gelsin isteme sebebim. Yoksa kışın tek sevdiğim yanı çizme giyebilmektir. Hele ki karı pencereden izleyeceksem severim ancak. Karı sadece televizyonda görerek büyümüş, ilk kez üniversite birinci sınıfta Eskişehir'de kendisiyle tanışmış, üstüne üstlük çokça da sakar bir İzmir çocuğu için eziyet gelir üzerinde yürümeye çalışmak. Kışın yollarını gözleme nedenim ise geldiği gibi bir an önce gitmesi, peşinden baharı getirmesi. Her ne kadar bahar da bu garip bünye için alerji mevsimi olsa da sırf Hıdırellez hatrına bile severiz kendisini..."

Bu sabah ise inceden bir kar yağıyor şehre... Penceremdeki dağ manzarası kaybolmuş, nerdeyse hiç görünmüyor beyazlıklar içinde. Ey sevgili kış, yarın yine unutsan da kendini sen yine de güzel bir bahar getir peşinden.

Fotoğraf: Springtime by Jo Graetz @ www.1x.com

Penceremde Kış

Daha üç gün önce güneşleniyorduk balkonda kızımla, bugün beyazlara büründü manzaramız.

Senenin ilk karı düştü bugün şehre. Epeydir nazlanan kış geldi geldi mi ki acaba bu defa?