Keçeden İşler

- Kızım hadi bi koş gel!

- Öffff anne yaaaa... Yine mi?

Çocukluk yıllarımın o unutulmaz ana kız diyaloğu... 

Sahne Şaşkın'ın "kolay gelsin" nidasıyla koridordan salona koşarak girmesi ile devam eder ve Valide Sultan'ın biçkiye ilk makası vurması ile sona ererdi.

Özenle kaçtığım, kaçamadığımı itina ile sabote ettiğim dikiş dersleri neticesinde dikiş yeteneğimden nihayet ümidini kesip peşimi bırakan Valide Sultan'ın vazgeçmediği tek bir gizli silah kalmıştı bir benden içeri. Sadece terzi loncasına bahşedilmiş bu kadim bilgi ile gizli silaha sahip terzi, başladığı dikişi hızlıca bitirebilme gücüne de hükmedebiliyordu. 

Hikayedeki kadim bilgi; terzinin yeni başlayacağı dikişe ilk makasını vururken eli ayağına çabuk olması ile bilinen birinin, namı diğer gizli silahın, hızlıca koşarak içeri girmesi ve terziye "kolay gelsin" dileğini iletmesi idi. Gizli silah da pek tabii ezelden tez canlılığı ile meşhur ben. 

İşe gerçekten yarar mıydı bilmem ama oturup bol teyel ya da sürfile dikişi atmaya yardım etmektense böylesinin daha çok işime geldiği kesin. 

Kopan düğmeleri, küçük sökükleri beceriksizce dikmek hariç pek de işim olmadı sonraları iğne iplikle. Gel gör duvara asılı silah nasıl oyunun sonunda mutlaka patlarsa evde belli ki annenden kalma dikiş seti de gün gelir mutlaka kullanılırmış.

COVID-19 fırtınasının Romanya'yı vurmasından kısa bir süre önce başladı hem karantina hem de keçeden işler maceramız. Müstakbel ergenim grip salgınından nasibini almıştı, öyleyse evde kalmalıydık. Otur otur da nereye kadar. Can sıkıntısına çözüm olarak başladığımız ufak tefek işler, Corona karantinasının bitmek bilmez günleri de eklenince bir sürü renkli, neşeli ürüne dönüşüverdi. 

Dikiş bilgi düzeyim terzi anneden genetik geçişten hallice olduğundan işçilik belki mükemmel değildi. Teknik desen az YouTube videosu, bol deneme yanılma yöntemi. Yetişkinliğin kamburu o hataları, hep o kusurları görme engeline takılsaydım belki bu macera kısa sürede sona ererdi ama şanslıydım ki yanımda müstakbel ergenim vardı. Öyle ya çocuk gözü kusurları görmüyordu. Sahi detaya değil bütüne bakıp mutlu olmayı kaç yaşımıza gelince unutuyorduk ki biz? O benim beğenmeyip burun kıvırdıklarıma hayranlıkla tepki verdikçe gaza geldim. Onu yapan bunu da yapar derken, birlikte pek çok ürün ortaya çıkardık. 

Canım alpaka, senin yerin ayrı bende. Hem ilk anahtarlık denememsin 

hem de bu kadar küçük detayınla kendime güven perçinim :))

Sevgili pamuğum, Valide Sultan'ı da unutmamalı, 

kişiye özel ilk emoji anahtarlık elbet ona yapılmalı

Süreci başlatan can sıkıntısı olsa da amaç, ilk günden beri, kızımın okulunda çocukların Afrika'daki su ve gıda ihtiyaçlarına odaklanacakları bir projede kullanılacak olmalarıydı. Bu projede çocuklar çeşitli etkinlikler planlayarak bir yardım kampanyası düzenleyecekler, bu ürünleri de o kapsamda okul bahçesinde satacaklardı. Geliri ise Sezi Kalkavan'ın Afrika'daki projelerinde kullanılmak üzere Şimdi Derneği'ne bağışlanacaktı. Lakin 11 Mart'ta okulların aniden tatil olup, hayatın da durmasıyla maalesef bu aşamayı üzülerek şimdilik belirsiz bir zamana ertelemek durumunda kaldık.

Keçeden minnoşlarımız şimdilik bir kutuda sahiplerine kavuşacakları günü, kısa kısa hikayeleri ise fikir ve esin vermesi temennisiyle https://www.instagram.com/mylittlefeltstuff/ adresinde meraklılarını bekliyor.