"Ne zaman konuşsa biri... Ben biraz ölüyorum... Ne zaman gündemi takip etsem... Kendime uzun süre gelemiyorum... Ne zaman kurlar yükselse, fiyatlar uçuşa geçse... Artık merak da etmiyorum nedenini..."
Blogu 2009'da açtığımdan bu yana defalarca kapattım, açtım, ara verdim, yeniden başladım. Memleketin boğucu gündeminde; patlayan her bombada, iş kazası diye, doğal felaket diye, takdiri ilahi diye, iffetsizmiş zaten olur öyle diye diye geçiştirilende hayatını talihsizce yitiren her canda, çocuklarımızın geleceğinden çalınan her lokmada ve daha nicesinde ayıp geldi, kötü geldi mizah diliyle bir şeyler yazmak burada.
Havanın kendisi gibi kapkara günlerden geçerken çok gidip geldim yine bırakıp köşeme çekilmekle, yazmaya devam etmek arasında. Evde teşhis dikkat eksikliği sendromuma hiperaktiviteyi de ekledim akabinde. Zihnimi durdurabilmek, depresyonun derinliklerine dalıp kendimi kaybetmemek için kendimi evden çıkmadan yapılacak aktiviteler zincirine boğdum. Ve fark ettim ki, mizah benim hayatla başa çıkabilme araçlarımdan biri. Cebimizde kalan son üç kuruş paraya da göz diktiler bari gülüşümüzü çalamasınlar. Saçımı tarıyor gibi görünüyorsam da bu aralar, varsın olsun. Bu defa da öyle olsun. Şaşkın'ın maceraları kendi dilinde, elimden geldiğince devam edecek.
"Daha güzel bir aşk şarkısı yok/ Ama değişim ne garip / Tepeden tırnağa" diye bitiyor şarkı; bir umut kırıntısı çıkarıyor içinden, atıyorum cebime...
Devam edeceğiz, devam edeceğiz, devam edeceğiz!
YanıtlaSilHep birlikteyiz burada, geçecek bu günler de. Bazen birimiz biraz tökezler gibi olsa hemen el uzatacağız, el vereceğiz birbirimize.
Haydi öyleyse! :)
Umarım sevgili Ekmekçikız, umarım geçecek.🙏. "Üzülme, her şeyin bir sonu var, bak bize" demişti bilge bir Rumen kadın bir keresinde. Geçmiş gitmişti de işte gerideki yıkım da öyle büyüktü ki; kaç nesil ödemiş bedeli, hala ödüyorlar. :((
SilErken basmışım enter'a :)). Ve çok, çok da teşekkürler bu güzel moral desteği için. 🙏
Silay "bırakıyorum" yazmayı diyeceksin diye korka korka okudum yazını. neyse sonu iyi bitti :) bu zor günler de geçecek. ruh halimizi sağlam tutmaya çalışacağız. onun da bir yolu bu bloglar işte. ve mizah olmadan olur mu? zor günlerin en etkili eşlikçisi :) iyi ki varsın şaşkıncım canım
YanıtlaSilYok, bu defa demiyorum sevgili adaşım. Bi de bu yolu deniyelim bari, bakalım ne olacak. Kafam ve yüreğim çok dolu bu aralar, belki bu kadar üretken olamam ama yazmaya devam edeceğim. Çok teşekkür ederim moral desteği için. 🙏
Silmizah bu konuları insanlara anlatmak için en iyi yol bence :) zaten hepsi şaka gibi :)
YanıtlaSilLakin bu konuların mizahla anlatılabilmesinin bile önü, çok oluyor, kapandı. Olacak O Kadarlar, Devekuşu Kabareler falan zamanının ötesinde işlermiş meğer. Şimdi ara ki bulasın.
Silİşte suya sabuna dokunmayan şeyler şimdi yazdığımız en fazla.
maalesef öyle, daha da kötüye gitmez umarım
SilUmarım 🙏🙏
SilAynen geçen haftaki ben.. Ama mizah da olmazsa, ne kaldı geriye...
YanıtlaSilDevam.. Yaralarımızı yalayıp üstünü gazlı bezle kapatıp devam..
Biraz eliminasyon diyeti, biraz yazma terapisi, biraz mindfulness çabası derken yumuş yumuş olmuştum ki aylar sonra mide ilacına geri döndüm. :(( Bi yerlerden toplamamız lazım ki ayakta kalabilelim. Bi minik kahkaha o günü güzelleştirecekse varsın duyarlanan da olsun, onlar zaten iyi günde, kötü günde hep var, hep var.
SilBu da bizim meydan okumamız, gülümzememizi yok edemesinler.
YanıtlaSilEskiden utanıyordum yazmaya. Bu defa da böyle deneyelim. Gülümsemenin gücü adına 🙏🙏
SilHepimiz bir şekilde başa çıkıyoruz. Seninki ilaç gibi. :)
YanıtlaSilAh o ilaç şu mideme de yarasa ne güzel olacak hemşirem. :)
Sil